گستره وسیع خاکهای واگرا درایران و جهان، پتانسیل زیاد احداث سازه های آبی در این مناطق، صدمات وارد به آنها در اثر استفاده ازاین نوع خاکها و همچنین غیراقتصادی بودن جاگزینی منابع قرضه واگرا با منابع غیر واگرا، اصلاح خاکهای واگرا را ضروری می نماید. در این تحقیق با افزودن پوزولان و یا آهک به تنهایی و همچنین افزودن همزمان نسبت های ترکیبی پوزولان و آهک به نمونه خاک واگرا، پتانسیل واگرایی با در نظر گرفتن دو متغیر زمان عمل آوری و درصد وزنی افزودنی ها ارزیابی گردیده است. همچنین مکانیزم های شیمیایی، مکانیکی و فیزیکی خاک ناشی از این افزودنی ها به خاک نیز مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان می دهند که هر چند افزودن آهک یا پوزولان تنها همراه با زمان عمل آوری باعث کاهش پتانسیل واگرایی خاک می شوند، اما نمونه های ساخته شده با ترکیب همزمان آهک و پوزولان دارای مقاومت بیشتری در برابر آبشستگی می باشند. ضمن آنکه خاک رس واگرای تثبیت شده افزایش مقاومت فشاری، کاهش دامنه خمیری، کاهش میزان سدیم آب منفذی و افزایش هدایت الکتریکی از خود نشان می دهد.