Fun and positive experiences in the workplace

Ο γενικός στόχος της παρούσας διδακτορικής διατριβής είναι να δείξει τον τρόπο με τον οποίο το φαινόμενο της διασκέδασης είναι ζωτικής σημασίας για την καλύτερη κατανόηση της επαγγελματικής ζωής. Η παρούσα διατριβή χωρίζεται σε πέντε μελέτες. Η πρώτη μελέτη ήταν μια μετα-σύνθεση της βιβλιογραφίας όπου η διασκέδαση στο χώρο εργασίας θεωρήθηκε πόρος εργασίας και ενσωματώθηκε στο Μοντέλο Απαιτήσεων και Πόρων Εργασίας. Συνολικά, η σύνθεση αποκάλυψε ότι υπήρχε ένα σημαντικό κενό στη βιβλιογραφία όσον αφορά την έρευνα που διερευνά το νόημα της διασκέδασης ως φαινόμενο του χώρου εργασίας. H δεύτερη μελέτη ήταν ποιοτική με χρήση ατομικών συνεντεύξεων με στόχο να κατανοηθεί η διασκέδαση στο χώρο εργασίας ως ψυχολογικό φαινόμενο, να μελετηθούν οι δραστηριότητες που θεωρούνται διασκεδαστικές και να διερευνηθούν έννοιες που σχετίζονται με τη διασκέδαση. Στην τρίτη μελέτη χρησιμοποιήθηκαν ομάδες εστίασης για να διερευνηθεί η διασκέδαση στο νοσοκομείο. Δύο ομάδες εστίασης πραγματοποιήθηκαν με ειδικευόμενους με στόχο να αναδειχθεί το πώς μπορεί κάποιος να διασκεδάσει ενώ εργάζεται σε νοσοκομείο, να γίνει κατανοητή η στάση απέναντι στη διασκέδαση και να αποκτηθεί μια εικόνα για τα εμπόδια που συνδέονται με το φαινόμενο. Η τέταρτη μελέτη χρησιμοποίησε επίσης μια ποιοτική προσέγγιση μέσω συνεντεύξεων με στόχο να διερευνηθούν οι θετικές σχέσεις στο σχολείο ως εργασιακό περιβάλλον, να αναδειχθεί το πώς οι εκπαιδευτικοί μπορούν να διασκεδάσουν και να γίνει κατανοητό εάν οι διασκεδαστικές σχέσεις μπορούν να ενισχύσουν τη συνεργασία. Οι συμμετέχοντες ήταν εκπαιδευτικοί που εργάζονταν σε δημόσια δημοτικά σχολεία. Η πέμπτη μελέτη ήταν μια συγχρονική μελέτη στην οποία συμμετείχαν εργαζόμενοι συμπληρώνοντας ένα ερωτηματολόγιο. Ο σκοπός της μελέτης ήταν διπλός. Να διερευνήσει και να επικυρώσει μια πιο ολοκληρωμένη ταξινόμηση των τύπων διασκέδασης στο χώρο εργασίας και, δεύτερον, να εξετάσει το ρόλο της διασκέδασης στο χώρο εργασίας σε βασικά οργανωτικά αποτελέσματα: την επαγγελματική εξουθένωση, την εργασιακή δέσμευση, την ανάγκη για ανάρρωση από την εργασία, την πρόθεση παραίτησης και τους χρόνιους κοινωνικούς στρεσσογόνους παράγοντες. Επίσης, ο ρόλος της καλοπροαίρετης ηγεσίας, της ελευθερίας λόγου και της εμπιστοσύνης μελετήθηκαν. Σχετικά με τον πρώτο στόχο εντοπίστηκαν εννέα μεταβλητές: διασκεδαστικές εκδηλώσεις, διασκεδαστικές ειδικές εκδηλώσεις, υποστήριξη για διασκέδαση από τη διοίκηση, κουτσομπολιό, προσωπικές ελευθερίες, παιγνιώδης διασκέδαση, οργανωμένη διασκέδαση, καθαρή οργανική διασκέδαση και κοινωνική διασκέδαση. Αυτοί οι εννέα παράγοντες διασκέδασης στο χώρο εργασίας κατηγοριοποιήθηκαν σε τρεις κατηγορίες διασκέδασης: (1) διασκεδαστικό κλίμα [υποστήριξη για διασκέδαση από τη διοίκηση και προσωπικές ελευθερίες], (2) διαχειριζόμενη διασκέδαση [διασκεδαστικά εκδηλώσεις και διασκεδαστικές ειδικές εκδηλώσεις] και (3) οργανική διασκέδαση [οργανωμένη διασκέδαση, κοινωνική διασκέδαση, καθαρή οργανική διασκέδαση, παιγνιώδης διασκέδαση και κουτσομπολιό]. Η υποστήριξη για τη διασκέδαση από τη διοίκηση αναδείχθηκε ως ο σημαντικότερος προβλεπτικός παράγοντας των αποτελεσμάτων καθώς προέβλεψε όλες τις μεταβλητές αυτής της μελέτης επιβεβαιώνοντας τις υποθέσεις. Όλοι οι τύποι διασκέδασης λειτούργησαν ως πόροι εργασίας επιβεβαιώνοντας τον επαυξητικό της ρόλο και οι ρυθμιστικές τους επιδράσεις επιβεβαίωσαν τον προστατευτικό ρόλο της.